Dragon's Gate

Nie wszędzie, gdzie się czegoś nie zna i nie wie, mieszka tajemnica. Podmuch, niosący zapachy egzotyczne i obiecujące, przewiał przypadkiem podsłuchany fragment rozmowy, a podmuch opowieści – by tak rzec – przewiał splątaną w dialogu parę, i po chwili Willow została w swej nieco sierocej czynności zbierania rozsypanych skarbów sama w anonimowym tłumie.
Papierosy powędrowały z powrotem do paczki, z wyjątkiem jednego, a dziewczyna wyprostowała się, cyknęłą zapalniczką i zaciągnęła się dymem. Nie myślała o sobie – gdyby miało to być ważne – jako o nałogowcu, ale fakt pozostaje faktem, że balet, łyżwiarstwo czy gimnastyka, podobnie jak modelling, zdają się sprzyjać nikotynizmowi – panuje bowiem w tych dyscyplinach przekonanie o korzystnym (?) wpływie palenia na przemianę materii. Jest to refleksja mniej lub bardziej uzasadniona, ale co z tego, skoro na każdej przerwie w treningu baletnic i tancerek, łyżwiarek figurowych i gimnastyczek wychodzi się na fajkę. Po kilku latach szeptany między dziewczętami imperatyw staje się modą, moda – jakąś formą oczywistego przyzwyczajenia, i z przyzwyczajenia właśnie Willow wchłaniała sobie teraz kolejne machy, klucząc między ludźmi i stoiskami. W głowie zaś – w pustce celowej bezmyślności, dającej iluzję beztroski – kłóciły się niespiesznie dwie potrzeby: sprawienia sobie przyjemności wyszukaną egzotyczną potrawą oraz zaoszczędzenia tych kilku dolców na coś o większej wartości bezwzględnej. Idąc rozglądała się, zatrzymywała przy straganach, udając sama przed sobą, że już-już jest gotowa wydać kilka dolców na szamkę o nazwie przypominającej galaktykę albo imię z powieści fantasy, ostatecznie rezygnowała – bo przecież mogła chcieć coś innego, bo za tym rogiem pachnie ładniej, bo w sumie po co wydawać te pieniądze. Ostatecznie niczego nie kupiła – wyznaczyła sobie za to cel w postaci braku celu, i tam się skierowała.