Now, the party don't start till I walk in

ciuch

Nie samą nauką żyje człowiek, chociaż z ust Atlasa takie stwierdzenie naprawdę rzadko padało. Zazwyczaj spędzał wolne chwile na różnych kółkach, czasem przesiadywał w bibliotece. Ewentualnie dał się gdzieś zaciągnąć po zajęciach, szczerze mówiąc nie radził sobie super w kontaktach międzyludzkich więc nawet wolał siedzieć z nosem w książkach. Zdziwiło go, że dostał zaproszenie na imprezę. No bo on? Przecież nie jest duszą towarzystwa, imprezowicz z niego żaden. Oczywiście zdarzało mu się z kimś napić czy zapalić, zajarać zioło. Jednak nie robił tego zbyt często. Wbrew pozorom to dość nieśmiały dzieciak.
Mniejsza, nadszedł dzień imprezy na którą Moore nieszczególnie miał ochotę pójść. No ale dotarła do niego informacja (pocztą pantoflową oczywiście), że Mary idzie. Dlatego skonsultował to z dziewczyną i ostatecznie stwierdzili, że pójdą razem żeby było raźniej. Zjawili się na miejscu nieco spóźnieni więc musieli nadgonić zaległości alkoholowe.
- To co? Mam nadzieję, że jak już tu jesteśmy to zatańczysz ze mną choć raz. - uśmiechnął się do niej szeroko. Był już trochę wcięty, w końcu do serca wziął sobie drinkowe zaległości. Miał zamiar poczekać na jakiś ciut wolniejszy kawałek żeby nie strzelić gafy i nie wykręcić orła podczas tańca z blondynką. Przecież nie chciałby się stać pośmiewiskiem całej szkoły, prawda?

outfit

Co jak co, ale zapraszanie MJ na jakiekolwiek imprezy było rzadkie i mogła je zdecydowanie zliczyć na palcach jednej ręki. Mimo to, kiedy ów zaproszenie blondynka otrzymała ucieszyła się niezmiernie. No bo co jak co, będzie mogła trochę się rozluźnić i zmienić otoczenie. Basen na zmianę z biblioteką, przecież tak nie można. Była młoda i powinna czerpać z życia, a nie ślęczeć nad książkami, czy w wodzie nad treningiem.
Miłym zaskoczeniem w tym wszystkim było również to, że Atlas szedł na tą imprezę i mogli się wybrać razem. Tak więc też zrobili. Gdy dotarli na miejsce MJ nie piła zbyt wiele alkoholu. Kilka łyczków i to wystarczy. Przez większość czasu czuła się trochę jak piąte koło u wozu, ale gdy Atlas powiedział, że chciałby z nią zatańczyć motylki w jej brzuchu dały jej znać, że to właśnie ten moment!
-J-jasne... Chętnie z Tobą zatańczę, Atlas... - powiedziała nieśmiało uśmiechając się do niego ciepło i zaczesjąc swoje blond włosy za uszy. Moore od dawna jej się podobał i ta impreza była świetną okazją do tego by powiedzieć mu, co MJ do niego czuła.
- C-chcesz poczekać na coś wolniejszego? - zawstydzona przygryzła dolną wargę i na sekundę spojrzała chłopakowi w oczy. Chyba w jakimś stopniu dziewczyna nie zdawała sobie sprawy z tego, że chłopak był trochę już wcięty - I tak to ty się większość czasu dobrze bawisz. Ja sobie wszystkich obserwuje z boku - wyjaśniła rozglądając się dookoła i zerkając na tańczących i pijących gości tej imprezy.

Nie mógł nawet stwierdzić czy ma jakąś mocną głowę, którą mógłby się pochwalić. Sądząc po ilości wypitych drinków to nie miał, bo wstawił się dość szybko. Chodził na imprezy równie często, jak Mary, także doświadczenia również nie miał. Szczerze to nawet nie do końca wiedział, kto imprezę zorganizował. Wiadomo, jak to się w szkole roznosi. Jeden zaprosi drugiego, potem kolejny swoją paczkę, etc. Mimo wszystko cieszył się, że będzie mógł z MJ pójść. Sam pewnie by tam zginął albo w ogóle nie przyszedł. Ojciec non stop za nim chodził i powtarzał, jak to on w jego wieku wyrywał dziewczyny na pęczki, szalał na domówkach czy też jarał trawkę na wieży ciśnień o piątej w nocy. Atlas taki nie był, można powiedzieć, że nawet troszkę się bał takiego życia, szaleństwa. Trzymał się książek, swojej wyobraźni, która przez czytanie fantastyki potrafiła być wybujała. Jednocześnie był miłym chłopakiem, który nikomu nic złego nie zrobił. Można powiedzieć, że z Jane mieli naprawdę podobne osobowości.
Obdarzył ją najładniejszym uśmiechem ever, kiedy się zgodziła. W ogóle nie miał pojęcia, że podoba się blondynce. Może gdyby wiedział to podjąłby jakieś kroki? Nie znał się na takich rzeczach zbytnio, a musiał przyznać, że MJ należała do najładniejszych dziewczyn w szkole.
- W ogóle ładnie Ci w tej sukience. - wysilił się na komplement, chociaż w jego głowie brzmiał sto razy lepiej. - Tak, może zaraz coś puszczą. - no jakby czytała mu w myślach. Odetchnął z ulgą, że nie pociągnęła go na parkiet. A może właśnie lepiej by było wytańczyć alkohol z siebie? Nie znał się na tym. Musiał przyznać, że z zagryzioną dolną warga wyglądała uroczo. Potrafił to dostrzec pomimo szumu w głowie!
- Gdyby Ciebie nie było to na pewno bym się dobrze nie bawił, pewnie nawet bym nie przyszedł. A tak to wspólnie możemy się napić. - taka prawda, gdyby nie MJ to nie miałby odwagi tu przyjść. Patrzył tak na nią chwilę, po czym dotarło do niego, że piosenka się zmieniła, akurat na wolniejszą. Wychylił resztę drinka ze swojego kubeczka, po czym chwycił ją za dłoń. - Chodź. - uśmiechnął się lekko do dziewczyny. Zgarnął MJ w miare wolne miejsce, większość ludzi już wirowała w rytm piosenki. Przyciągnął ją do siebie, jedną ręką trzymał blondynkę w talii, a drugą trzymał jej dłoń. To chyba jedna z najśmielszych ruchów, jakie kiedykolwiek wykonał do kogokolwiek. Trzymał ją blisko siebie, tak, że policzkiem dotykał włosów dziewczyny.

Ona swoje uczucia skrzętnie chowała. Zdarzało im się razem być w bibliotece i wtedy MJ miała czas na to by popatrzeć na przystojnego Atlasa. Tak bardzo jej się podobał, że często kiedy razem spędzali czas gdzieś na szkolnych korytarzach to blondynka zapominała jak się mówi i składa poprawnie zdania. Był to pierwszy chłopak, który jej się tak bardzo podobał, była w nim zauroczona odkąd go pierwszy raz zobaczyła na korytarzu. A będąc znajomymi z Sarnackym i całą paczką łatwo było się poznać. Ano tak, bo Peter i MJ chodzili do tej samej klasy. Chłopak irytował ją swoim podejściem, ale dzięki niemu mogła spokojnie cieszyć się ze znajomości z panem Moore. Mogła patrzeć na jego przepiękny uśmiech do woli. Nawet kiedy on o tym nie wiedział. Bo tak, czasem MJ zdarzało się zerkać na niego zza szafek lub progu. Ale chyba nigdy się nie skapnął, że Mary go bardzo lubiła. Był jej pierwszą miłością.
- J-jeju dziękuję, Atlas ...- przyjęła od chłopaka komplement czerwieniąc się na swoich młodych, jasnych policzkach. Oderwała od niego na chwilę wzrok pęsząc się. Chyba wypadałoby coś i jemu powiedzieć, co MJ? - Ty też wyglądasz... Niczego sobie - wycisnęła z siebie te słowa z trudem. Naprawdę nie było to dla niej łatwe. Zwłaszcza, że pierwszy raz mówiła takie rzeczy i takie słowa raczej powinny trafić do jego uszu tylko i wyłącznie. A oni jednak było otoczeni ludźmi.
Jego kolejne słowa sprawiły, że podarowała mu swój promienny, szczery uśmiech. - Oj nie żartuj, Atlas... Cieszę się, że razem przyszliśmy. Chociaż na chwilę oderwałam się od książek - zaśmiała się cicho, żeby nie zwracać na siebie zbytnio uwagi i kiedy ujął jej dłoń spaliła przysłowiowego buraka. Byli bardzo blisko siebie, przez co Jane czuła się nieco mało komportowo, no bo jednak tutaj jej gorąco, wszyscy mogę w każdej chwili patrzeć tylko na nich... Lubiła atencję, ale w określonych momentach. Teraz doskonale wiedziała, że jej nie chciała i że lepiej by to było między nią, a chłopakiem. Ostrożnie i delikatnie położyła mu dłoń na barku, drugą łącząc z jego ręką. Miał takie duże dłonie, na wszystko zwracała uwagę. Robiło jej się zdecydowanie za gorąco. Odetchnęła cicho opierając policzek o jego klatkę piersiową.
- Wiesz Atlas... Naprawdę cieszę się, że przyszliśmy tu razem - powiedziała pozwalając się prowadzić w tańcu i zamykając na chwilę oczy. Była naprawdę szczęśliwa.

Tak jak już wspominałam, Atlas nie był zbyt dobry w kontaktach międzyludzkich, szczególnie tych, które miały jakiekolwiek podłoże romantyczne. W życiu by nie przypuszczał, że blondynka szaleje na jego punkcie. A nawet gdyby wiedział to zrobiłby coś? Pewnie w swój nieudolny sposób by spróbował, ponieważ totalnie nie miał pojęcia, jak kogoś podrywać. Zresztą on miałby się komuś podobać? Przecież nie jest sportowcem w bluzie z drużyny, który ma ciało Adonisa. No dobra, lubił całkiem aktywność fizyczną, miał ładnie zarysowane młodzieńcze ciało. Chodziło głównie o to, że nie miał sporego mniemania o sobie, nie emanował pewnością siebie. Starał się być po prostu miły dla wszystkich dookoła. Na tym też nie raz wychodził, jak Zabłocki na mydle. Różnił się od Petera, który ze swoją starannie ułożoną fryzurą potrafił zagadać do każdego. Czasami aż przytłaczał swoim zachowaniem, dlatego Moore spędzał czas z MJ. Od kiedy ją poznał to wydawała mu się niesamowicie miłą dziewczyną, jednak był zbyt ślepy żeby dostrzec, jakie uczucia do niego żywi.
- Dzięki. - zaśmiał się, kurcze, ogarnął go przyjemny dreszczyk, kiedy zobaczył lekki rumieniec na jej twarzy. - Hej, nie chciałem Cię zawstydzić. - odezwał się ciepłym tonem. Nie przejmował się jakoś bardzo ludźmi dookoła, wszyscy byli tak zajęci sobą, że nie zwracali uwagi na parkę kujonów. - Kiedy ja nie żartuję! Wiesz, że nie bywam zbyt często na imprezach, wolę siedzieć z nosem w książkach. - wzruszył ramionami z totalnie niewinną minką. W takim razie dobrze, że oboje odciągnęli się wzajemnie od książek, postanowili trochę się zabawić i skorzystać z młodości. Gdyby tylko Atlas wiedział, co spotka go w przyszłości to pewnie lepiej korzystałby z tego właśnie czasu.
Ta bliskość naprawdę mu nie przeszkadzała, była przyjemna. Trzymał jej delikatną dłoń w swojej, mógł czuć zapach jej szamponu. Ładnie pachniała to musiał przyznać. Jakby alkohol wyostrzył mu zmysły i nagle zauważał o wiele więcej rzeczy. Kołysał się z nią powoli w rytm piosenki, sam oparł głowę nieco bardziej o jej jasną główkę.
- Hm? - zapytał. - Ja też się cieszę MJ nawet bardzo. - przyznał uśmiechając się lekko. Przymknął na moment oczy, cała ta chwila była naprawdę cenna.

MJ nie była też jakąś wielką pięknością, miała bardzo młodą twarz, już za dzieciaka jej szerokie barki zaczęły być jej udręką. Była raczej przeciętna w swoim mniemaniu. Nie wyróżniała się na tle innych dziewczyn ale zawsze miała problem wśród rówieśniczek, bo chodziła z uśmiechem na buzi. Bardzo pozytywna osoba, która po prostu ma w dupie nieprzyjemności. No... Nie była jednak przygotowana na to co ją czekało po tej imprezie.
Impreza w czyimś domku była chyba pierwszą od dawna odskocznią, która pozwoliła MJ spokojnie myśleć. Zazwyczaj na basenie oczyszczała umysł, bo tam woda wypłukiwała z niej wszelkie problemy. Tutaj było przyjemnie, troszkę wypiła, tańczyła z chłopakiem, który potężnie jej się podobał... Jak tu się nie rumienić i nie cieszyć?! Pokręciła głową rozbawiona, jeju czemu myślał, że zawstydzenie jej to coś złego? Była szczęśliwa, że to on ja zawstydził! Ciepły uśmiech nie schodził jej z twarzy.
- Daj spokój... To nic się przecież nie stało, to normalne - zachichotała rozbawiona. Gdyby tylko wiedział, że ta mała dziewczynka myślała o nim jak o kimś naprawdę ważnym... Nigdy nie widziała go z dziewczyną, bądź chłopakiem, co kto lubi, prawda? Tych dwoje kujonów odnajdywało siebie w książkach. Ale MJ mimo to mniej więcej kojarzyła co się w niej za uczucie buduje. Oglądanie drama i seriali, no i czytanie różnych książek pozwoliło jej ocenić mniej więcej sytuację.
- Ej! Ale ja też nie chodzę na imprezy. W ogóle... Czyja to impreza? - zaśmiała się rozglądając dookoła jakby próbowała znaleźć gospodarza tego meetingu. Zdawała sobie jednak w pewien sposób sprawę, że odnalezienie osoby, która w tym domu mieszka graniczyło z cudem. Dlatego wróciła wzrokiem do chłopaka, do którego cicho wzdychała.
W jego objęciach czuła się naprawdę bezpiecznie. Mogła się skryć przed wszystkim i zapomnieć o testach, problemach w domu no i tych głupich rywalizacjach w klasie. Jego zapach nie był jakiś intensywny, ładny zapach czystego prania i perfumy. Lekkie. Takie lubiła najbardziej. Westchnęła cicho i nawet trochę zebrała się na odwagę, bo co jak co, ale laska mówiąca facetowi co do niego czuje? MJ naprawdę było ciężko i łatwo jej z tym nie pójdzie.
- Atlas... Bo wiesz... Poza tym że razem tu przyszliśmy... To miło mi się spędza też z Tobą czas w szkole - no pięknie, zamiast powiedzieć co jej siedzi na sumieniu, to ta krążyła wokół tematu jak głupia. A co jak ona mu powie co czuje, a on ja odrzuci? To też była opcja... Ale wolała zaryzykować. Pierwsze podejście nie było zbyt udane, dlatego zbierała siły na drugie.

Dla Atlasa była naprawdę ładną dziewczyną. Także w czym problem? Może w tym, że nigdy nie myślał o niej, jak o potencjalnej dziewczynie. Swoją drogą to chyba jeszcze się nie zdarzyło żeby myślał w ten sposób o kimkolwiek. Pewnie to też przez to, że nie dostawał jasnych sygnałów? A może dostawał, tylko był na nie zbyt ślepy? Pewnie gdyby był typem podrywacza to pewne zachowania potrafiłby wyczuć z kilometra. A teraz? Teraz biedny Moore się zastanawiał czy zrobił coś złego, że ją zawstydził. Przecież to emocjonalna ameba jest! Chociaż musiał przyznać, że cenił MJ właśnie za ten uśmiech. Praktycznie zawsze była uśmiechnięta, pozytywnie nastawiona do świata czym Atlasa kupiła. Lubił z nią spędzać czas, śmiać się na przerwach czy też obgadywać jakąś książkę. Ona nie wyśmiewała go za to, że jest typowym nerdem. Chyba oboje nie przygotowali się na to, co miało ich spotkać w przyszłości. Pewnie gdyby wiedzieli, co los dla nich przygotował to podejmowaliby nieco inne decyzje. Jednak tak w życiu niestety bywa.
Musiał przyznać, że miło było na moment uciec od książek, posmakować tej prawdziwej młodości, o której wszędzie trąbili. Przez moment był nastolatkiem z krwi i kości, nie odstawał od reszty.
- Wybacz, czasem jestem po prostu głupi. - zaśmiał się. Wielu rzeczy jeszcze się musiał dowiedzieć o świecie, poznać. Może powinien pójść na jakieś lekcje podrywu do Sarnackiego? On nigdy nie miał problemu żeby zagadać czy też znaleźć odpowiedni temat do rozmowy. Swoją drogą aż dziwne, że się jeszcze na niego tutaj nie natknęli. Znając życie mógł być na innej imprezie, gdzie już dawno siedział w kółeczku zainteresowanych nim panienek. Mimo wszystko Atlas nie narzekał, wolał być tutaj z MJ.
Zamyślił się na moment, próbował sobie przypomnieć czy w ogóle ktokolwiek mu powiedział czyja to impreza.
- A nie tej Ericy? Tej którą zawsze Peter spotyka w najmniej oczekiwanym momencie. - zaśmiał się serdecznie, wszyscy dookoła wiedzieli, że chłopak tak robi żeby wybrnąć z danej sytuacji. - Szczerze to nie mam pojęcia. - dodał jeszcze rozbawiony. Nie było sensu wypatrywać gospodarza, który pewnie przepadł w tłumie. Atlas gdyby chciał to pewnie też mógłby zrobić taką wielką imprezę, ale nie nadawał się do tego. Poza tym matka to by chyba zabiła gdyby ktoś cokolwiek zniszczył w domu.
Przyjemnie było tak się bujać w rytm wolnej piosenki, jakby nic dookoła nie istniało. Moore chyba po raz pierwszy czuł coś takiego, zastanawiał się z czego te emocje wynikają. Odsunął się odrobinkę od blondynki, tak żeby móc spojrzeć na jej twarz, nadal trzymał ją blisko.
- Mi z Tobą też, naprawdę lubię z Tobą rozmawiać czy też spędzać przerwy. - przyznał zgodnie z prawdą. Spędzał z nią sporo czasu w szkole.

Typem raczej samotniczki była, mogłaby na basenie zamieszkać i tam spędzać cały swój czas relaksując się w wodzie lub pijąc gorącą czekoladę. Zawsze po długim pływaniu kupowała ten gorący napój i oglądając co się dzieje za oknem piła powoli słodkości. Jej ulubiony moment w ciągu dnia. U niej w domu nie było takich atrakcji. Pozamykane drzwi, raczej głośna muzyka i bawiący się rodzice. Chyba nikt by nie przypuszczał, że MJ była zupełnie inna niż jej mama czy tata. Fakt, była niesamowicie pogodna, na wszystkie przykrości miała tajną broń. Jej szeroki, szczery uśmiech. Może też dlatego dokuczające jej często osoby zbastowały, bo zauważyły, że na Mary takie zagrywki jakie oni robili nie działają. Kto wie.
Bujając się swobodnie w rytm muzyki nadęła policzki. Co za on pierdoły wygaduje? Ona nigdy tak mądrej osoby nie spotkała jak on! To jej się w nim bardzo podobało, był oczytany, nie przejmował się jakimiś fanaberiami, lubił tak jak ona książki. Aż serducho biło jej mocniej i głośniej. Miała nadzieję, że on go nie usłyszy.
- Co ty wygadujesz...? Jaki głupi? Jesteś nainteligeniejszą osobą jaką znam !- uniosła lekko głos patrząc na chłopaka z poważnym wyrazem twarzy. Jak on mógł tak siebie obrażać? Głuptas jeden.
- Erica? Aaaaaaah... Faktycznie on coś tam o niej mówi... Ale nie zwracam na to uwagi - jestem wtedy zajęta wzdychaniem do Ciebie, dodała w myślach uśmiechając się do Atlasa. Dziecko uśmiechu, powinna taki order dostać. Lekko czerwieniąc się na policzkach oderwała na kilka chwil wzrok od Atlasa, jakby upewniając się, że nikt ich nie obserwuje, ani że nie ma nigdzie Peter'a w pobliżu. Ten zawsze wszystko psuł. Jej malutka dłoń zsunęła się z ramienia na jego klatkę piersiową, a MJ wlepiła spojrzenie swoich dużych zielonych oczek w twarz pana Moore.
- Mmm.. no tak ale poza tym, też no... Ja Cię bardzo lubię Atlas... Nie tak jak - przerwała na moment łapiąc oddech i zbierając szybko na nowo myśli. Było ciężej niż myślała - Nie tak jak kolegę... Wiesz o czym mówię? - przygryzła dolną wargę uśmiechając się wciąż do chłopaka i wyczekując cierpliwie jego odpowiedzi. Ona się nie bała czekać, bała się reakcji.

Atlas duszą towarzystwa również nie był, co zresztą zostało wspomniane. Nie czuł się jakoś przez to dziwnie, nawet wolał siedzieć w zaciszu domowym. W grupie zazwyczaj bał się, że palnie coś głupiego albo ludzie uznają go za takiego nerda, że nie będą chcieli się z nim zadawać. Pewnie gdyby porzucił te wszystkie obawy to okazałoby się, że tak właściwie nie było podstaw do strachu. No ale jego nastoletni umysł funkcjonował tak, a nie inaczej. Wysłuchiwał co chwilę od ojca, że powinien więcej czasu spędzać z rówieśnikami. Powinien zapisać się do drużyny najlepiej, bla, bla, bla... Moore miał już pełną głowę takich tekstów. Lubił aktywność fizyczną, ba, nawet biegał codziennie rano czy też wieczorem. Jednak wolał samotność przy tym, nie potrzebował bluzy z logo szkoły czy kółeczka zainteresowanych nim lasek.
- Nie rozumiesz, po prostu średnio ogarniam te wszystkie kontakty międzyludzkie. - odpowiedział rozbawiony, zaczynał coraz bardziej odczuwać skutki wypitego alkoholu. Wiadomo, drinki nie działają od razu, tylko wszystko przychodzi z czasem. Czasami miał wrażenie, że jest stary duszą albo po prostu żyje w całkiem innym świecie.
- Zauważyłem pare razy, że woła jakąś Ericę. - dodał jeszcze, nie żeby się Sarnackiemu jakoś szczególnie przyglądał. Po prostu czasem obserwował ludzi, tak po prostu. To chyba całkiem normalne, prawda?
Patrzył jej teraz z oczy z lekkim uśmiechem na twarzy. W głowie przyjemnie mu huczało, a wszystko dookoła wydawało się bardziej przystępne niż normalnie, nie licząc MJ oczywiście. Przecież ona zawsze była przystępna z tym swoim kochanym uśmiechem, który rozświetlał każdy, nawet ten najgorszy dzień w szkole.
- Też Cię bardzo lubię. - odparł automatycznie, po czym uniósł nieco wyżej brew. - Nie tak jak, co? - zapytał zbity z tropu. Jego mózg powoli nie ogarniał o co tak właściwie chodzi, zastanawiał się czy w ogóle jest jeszcze obecny mentalnie czy alkohol już gdzieś go wywiózł. - Nie jak kolegę.... Jak przyjaciela? - dopytał poszerzając kąciki ust. No tuman, skończony debil, jakby nie potrafił się domyśleć o co blondynce chodzi. Chyba potrzebował żeby mu to wyłożyła czarno na białym.

MJ doskonale wiedziała, że mogła mieć pod górkę, nie każdy w ich wieku wiedział co to miłość, zauroczenie i nie wszyscy się tym też interesował. Jednak nie miała pojęcia, że może być aż tak ciężko! Nie piła tego wieczoru, ponieważ wiedziała, że może być to jedyna okazja na powiedzenie Atlasowi co do niego czuje. Jakby czuła w kościach, że teraz albo nigdy. W objęciach Atlasa czuła się jednak nieco spokojniej. Przy nim zawsze zapominała jak się mówi, składanie zdań też przychodziło jej z trudem. No i gdzie ten kujon Mary Jane? Uciekał normalnie aż się za nim kurzyło i zostawała tylko głupiutka pani Nelson, która nie ma kompletnie pojęcia jak odpowiadać.
- Ale Atlas... to nie możliwe - roześmiała się - Spójrz! Tańczysz ze mną na imprezie, idzie Ci naprawdę świetnie - pochwaliła go głaszcząc go delikatnie po barku. Chciała by poczuł się nieco pewniej, chociaż wiedząc że wypił trochę i mogło to już na niego działać to powinien czuć się odważniej. Ona zawsze starała się tak dla towarzystwa pić, malutko, tak by usta zmoczyć i nic więcej. Ale widać było, że Atlas się świetnie bawił po alkoholu, więc może i ona by więcej się napiła?
- Erica... Nie kojarzę, może on ma schizofrenię? - zapytała całkiem poważnie, ale po chwili roześmiała się. Może faktycznie miał Peter znają o imieniu Erica. Jakoś nie przykładała do tego kompletnie uwagi i tak nie miała zbyt dużego grona znajomych. A jej najlepszym przyjacielem była jaszczurka, którą chowała w bibliotece. Najlepiej się dogadywały. Nawet w papier, kamień, nożyce grały. MJ zawsze dziwnym sposobem wygrywała... dziwne, prawda?
- Jesu Atlas... - pokręciła głową i lekko podirytowana stanęła na palcach trzymając się mocno jego barku i dała mu krótkie, ale słodkie buzi w kącik ust. Zawstydzona odwróciła wzrok czerwieniąc się jak buraczek. - Czy to Ci wyglądało jak buzi dla przyjaciela? - szepnęła przygryzając dolną wargę. Strasznie się bała teraz jego reakcji. Poszła z falą odwagi, której naprawdę mało miała.

Moore po prostu nie przypuszczał, że ktokolwiek mógłby się zauroczyć czy nawet zakochać w nim. Przecież był zwykłym kujonem, tak? Nawet pijany umysł Atlasa nie potrafił tego ogarnąć. Skądś w końcu się wzięła ta emocjonalna ameba. No bo co w nim było takiego szczególnego? W tych czasach Atlas miał naprawdę niską samoocenę, dlatego nie widział w sobie wielu plusów. Aczkolwiek zauważył, że Mary mniej się jąka, jak zwykle. Nie wiedział czym jest to spowodowane, poza tym pod wpływem alkoholu ciężko mu się myślało.
- Może jest dla mnie jeszcze jakaś nadzieja. - zaśmiał się. Kto wie, prawda? Może właśnie po tej imprezie nagle zacznie o wiele bardziej integrować się z rówieśnikami? Na razie czuł się naprawdę dobrze, miło. Przyjemnie tańczyło się z MJ, trzymał ją w swoich ramionach. Wbrew pozorom alkohol nie dodawał mu odwagi, bardziej otumanił zmysły chłopaka.
- Nie myślałem o tym w ten sposób. - odpowiedział rozbawiony. Być może Sarnacky sobie wymyślił Erice, ale nikt jeszcze na to nie zwrócił uwagi. W tym wieku mieć zmyślonych przyjaciół? Wstyd! Jednak teraz nie Peter był mu w głowie, interesowało go, co tak właściwie MJ ma mu do przekazania.
Przekrzywił lekko głowę, jak pies, który nie do końca rozumie, co do niego właściciel mówi (jakkolwiek to porównanie teraz brzmi). Nie potrafił zrozumieć o co jej chodzi. Kiedy tak delikatnie go pocałowała w kącik ust to nawet tego nie odwzajemnił. Był tak zdziwiony! Parzył na nią, jakby był w amoku. Niewiele myśląc pochylił się do niej lekko i pocałował ją, już tak porządnie, prosto w usta. Miała takie miękkie wargi, potrafił to zauważyć mimo szumu, który mu się w głowie nasilał.

Słysząc jego słowa pokręciła główką śmiejąc się cicho pod nosem. Oni byli w takim wieku, że nie powinni się przejmować takimi sprawami. Nikt tego od nich nie wymagał. Zawsze mogli trochę później pojąć jak się z innymi bawić, jak rozmawiać. Nie było presji, więc Atlas nie musiał się tym przejmować. Przecież ona go rozumiała, takich rzeczy nie nabywa się od tak po prostu. Sama z trudem zrozumiała co czuła do Moore i musiało jej to trochę zająć. Zresztą, sama przez długi czas odwagi nie miała powiedzieć co jej w sercu grało.
- Przecież on czasem serio zachowuje się jakby miał schizofrenię - ona lepsza nie była. Grała w papier, kamień, nożyce z jaszczurką. Jak bardzo źle to wyglądało na tle schizofrenii Petera Sarnacky'ego? Bardzo źle. Miała tylko nadzieję, że nikt o tym nie wie, bo wtedy jaszczurka by stwierdziła, że już więcej nie zagra z MJ i musiałyby zostać przy zabawie w chowanego. Tą zabawę jaszczurka wygrywała bez problemu. MJ nigdy nie mogła jej znaleźć.
Po tym krótkim pocałunku, który w sumie nie wiedziała, czy jej wyszedł, była tak speszona, że miała ochotę uciec. Tylko ciężko było, skoro wciąż była w ramionach Atlas'a, które trzymały ją mocno. Jednak zaskoczeniem było to, że nawet jej nie odpowiedział, tylko pocałował. MJ czuła jak miękną jej nogi, ale mimo to stanęła na palcach, co by było mu łatwiej i odwzajemniła pocałunek zaciskając mocno dłonie. Był taki rozgrzany, może faktycznie było też czuć od niego lekko alkohol, ale jakoś się tym nie przejmowała. Odsunęła się od niego po kilku chwilach i patrząc mu w oczy spytała:
- Teraz rozumiesz? - cała jej twarz była jak jeden czerwony pomidorek, który dojrzał i nawet lekko się gotował. Jeśli w ten sposób mu nie przemówiła do głowy, to nie wiedziała jak i co ma zrobić, żeby chłopak zrozumiał co dziewczyna do niego czuje.

Przecież miał dopiero szesnaście lat, mógł jeszcze popełniać multum błędów, nie dogadywać się z ludźmi, szaleć i odstawiać cyrk. Podchodził do tematu zbyt poważnie, jak na swój wiek. Był trochę stary duszą, a to również nie było dobre. I weź tu znajdź człowieku złoty środek.
Zaśmiał się głośno, coś w tym faktycznie było. Erica pojawiała się w najmniej oczekiwanym momencie, co Atlas z pewnością zauważył. Jak widać MJ również zwróciła na to uwagę. Może trzeba będzie biednemu Peterowi pomóc? O jaszczurce blondynki nie wiedział, pewnie nie wiedziałby nawet, co powiedzieć. Jego odurzony umysł nie ogarniał takich rzeczy. W tym momencie to nawet dałby sobie wmówić, że on ma niewidzialnych przyjaciół. Nie widać było po nim, że jest aż tak źle, ale w głowie słyszał przede wszystkim szum. Jakby wszystko docierało do niego przez wodę.
Działał pod wpływem impulsu, chwili, mimo wszystko i tak lekko się stresował. Przecież nie zdarzyło mu się kogokolwiek całować, nie wiedział, czy dobrze to robi, etc. No i to była MJ, tak?! Nie byle jaka panna! Mimo wszystko blondynka odwzajemniła kolejny pocałunek, co wywołało przyjemny dreszcz, który przeszedł przez kręgosłup Atlasa. Otulił ją mocniej ramionami, jakby chciał schować przed całym światem.
- C-chyba tak. - tym razem to on się lekko zająknął. Słysząc, że piosenka powoli zbliża się do końca zbliżył wargi do jej ucha. - Ale muszę jeszcze raz sprawdzić. -odezwał się cicho, a następnie po raz kolejny ją pocałował, tym razem nieco odważniej. Gdyby spotkał Atlasa z przyszłości to dostałby od niego w mordę, bo właśnie odpierdalał manianę. Przecież takie zachowanie się nie godzi!

Otaczających ich ludzie zaczęli rozchodzić się, muzyka się kończyła, a MJ zestresowała czerwieniejąc na twarzy jeszcze bardziej. To bardziej się da?! Miała nadzieję, że nikt się na nich nie patrzy, bo tyle wstydu by się najadła, że do końca szkoły nie mogłaby spojrzeć ludziom w oczy. Schowanie się wtedy w bibliotece byłoby jednym z najlepszych czynów, choć nie wiedziała, czy aby na pewno. Usta Atlasa delikatnie smakowały alkoholem, ale były ciepłe i twarde. Gdyby tylko mogła przewidzieć, że chłopak zapomni o dzisiejszym wieczorze, to nie pozwoliłaby mu pić. Ten alkohol był zbyteczny, tylko przeszkadzał tej dwójce. Nic jednak nie mogła na to poradzić.
Zaskoczona tym co powiedział nie zdążyła w porę zareagować. Sapnęła cicho kładąc dłonie na jego klatce piersiowej i pozwalając się całować. Co jak co, ale nie tylko jego był to pierwszy pocałunek. MJ może i była dla niektórych ładna, ale nie pozwoliłaby pocałować się komuś, kogo nie lubiła. Chyba sama dałaby sobie w takim przypadku po twarzy. Ostrożnie odsunęła się od niego wlepiając w niego spojrzenie swoich zielonych paczałek.
- Łał... - mruknęła cicho poszukując w jego oczach jakieś odpowiedzi na to zachowanie. Czyżby myślał, że to jest jakiś sen? Przecież stała tu przed nim, tańczyła z nim, całowała. Czego jeszcze chciał ten nastoletni Atlas? - I co? Upewniłeś się? - przygryzła dolną wargę nie spuszczając z niego wzroku. Był dla niej tak ważny... A przyszłość była taka podła...

Dla Atlasa teraz nie liczyli się ludzie, poza tym był przekonany, że naprawdę mało osób zwraca teraz na nich uwagę. Pewnie przez alkohol miał na wszystko mocno wyjebane, no bo nic innego się właśnie nie liczyło. Słabo, że następnego dnia nie będzie nic pamiętał. Przecież to jeden z najważniejszych momentów, który wydarzył się w jego życiu. Wargi MJ były miękkie, słodkie, nie miały posmaku alkoholu. Czuł się teraz naprawdę dobrze, jak nigdy. Najwidoczniej tak właśnie miało być, gdyby pamiętał wszystko z tej imprezy to życie wyglądałoby całkiem inaczej.
Mruknął zadowolony w jej usta, kiedy poczuł drobne dłonie dziewczyny na swojej klatce piersiowej. Całował ją jeszcze chwilę, w tle zaczęła lecieć kolejna, tym razem szybka piosenka. Nie zdawał sobie sprawy z tego, że właśnie zachowuje się, jak skończony debil. No ale co mógł poradzić? Alkohol dodał trochę odwagi, stracił nad sobą kontrolę. Mimo wszystko było naprawdę przyjemnie, podobały mu się te pocałunki.
- To chyba odpowiednie określenie. - przygryzł lekko dolną wargę patrząc w oczy blondynki. Wygiął kąciki ust w delikatnym uśmiechu, nie wiedział, co powiedzieć. Najchętniej wróciłby do tego, co wydarzyło się przed minutą. Ponieważ ten pocałunek był dla niego niesamowity. Jakby wszystko było na swoim miejscu. Chyba, że to alkohol takie wrażenia w nim wzbudził? - Wydaje mi się, że tak. A ty? Potrzebujesz się upewnić? - zaśmiał się cicho. To całe zdanie było cholernie nielogiczne, ale powoli przestawał rozmyślać nad tym, co lepiej brzmi w jego głowie.

Przez chwilę miała wrażenie, że dla nich czas się zatrzymał. Tak bardzo pragnęła być dla niego kimś więcej niż koleżanką, przyjaciółką. Od tak dawna widziała w nim chłopaka ze swoich snów, marzeń, po prostu był idealny. Jedyna okazja w jej życiu, gdyby mogła porozmawiać z MJ z przyszłości to by pewnie dostałą reprymendę, że za późno postanowiła wykonać pierwszy krok. Ale no cóż... Kto mógł to przewidzieć?
Posiadanie kogoś takiego w życiu jak Atlas było dla MJ niesamowitym wsparciem. Zawsze na korytarzu mogła z nim porozmawiać, czasem nawet wspólnie się pouczyć. Nie licząc sytuacji w domu, były to dla niej najlepsze lata. Pełne radości, uśmiechów, wszystkiego! Tak więc, gdy przestali się już całować, co było niesamowicie trudne, odetchnęła cicho. Serce to podchodziło jej do gardła i miała wrażenie, że je zaraz wykrztusi z siebie. Przełykając więc ciężko ślinę uśmiechnęła się szeroko do chłopaka z lekkimi rumieńcami na twarzyczce.
- Tak myślisz? Dosłownie odebrało mi mowę - roześmiała się nerwowo i podrapała po policzku, jakby chciała zdrapać rumieniec, który ją zalał. Był to jej pierwszy pocałunek, a był tak cudowny, że chciałaby go powtórzyć jeszcze raz. Jednak widząc, jak ludzie się dobrze bawią do szybkiej muzyki złapała Atlasa za rękę i lekko zawstydzona spojrzała mu w oczy.
- Możemy spróbować jeszcze raz... ale gdzieś w bardziej spokojnym miejscu? - zaproponowała przestępując z nogi na nogę. Już teraz ktoś powinien jej dorobić rogi, zamiast skrzydełek. Bo wcale takim aniołkiem nie była, na jakiego wyglądała.

Może gdyby był trzeźwy, to zastanowiłby się nad tym wszystkim, jednak pijany umysł nie ogarniał teraz czy traktuje ją bardziej jako przyjaciółkę, czy bardziej potencjalną dziewczynę. Na pewno była dla niego bardzo ważna, nie zależnie od stanu, w jakim się znajdował. Nikt go nie potrafił tak dobrze zrozumieć, jak Mary. Nawet kiedy miał podły nastrój, to wystarczała jedna przerwa w jej towarzystwie i wszystko było znów kolorowe. Człowiek by powiedział, że brakuje jedynie tęczy i jednorożców. No ale co mógł poradzić? Faktycznie bardzo dobrze czuł się w towarzystwie blondynki, jedynie był ślepy na jakiekolwiek zaloty.
Pokiwał tylko głową z uśmiechem na twarzy, też mu odebrało mowę. Nie znał odpowiednich słów do tej sytuacji. Dobra, może by znał, gdyby jego mózg chciał działać, tak, jak powinien. Nie obchodziła go ta szybka muzyka, która właśnie leciała. Dla niego wszystko działo się jak w slow motion. Patrzył na nią jak zaczarowany. Te zielone parzałki przeszywały go na wskroś. Uniósł wyżej brew słysząc propozycję dziewczyny, diablica, no.
- Myślę, że to dobry pomysł. - uśmiechnął się, po czym pociągnął ją w kierunku schodów. Zakładam, że znajdowali się w jednym z typowych amerykańskich domów, gdzie ludzie wykorzystywali każdą możliwą przestrzeń podczas imprez. Przeszli przez schody, Atlas już się nieco nawet chwiał. Dobrze, że jeszcze jako tako trzymał równowagę, bo mógłby niezłą gafę zaliczyć. Znalazł jakiś wolny pokój, gdzie jeszcze żadna para nie wpadła na pomysł, aby się obściskiwać. Zamknął za nimi drzwi i ponownie przyciągnął dziewczynę do siebie. Patrzcie go, jaki podrywacz się znalazł, mucha nie siada.
- Czy to jest spokojne miejsce? - oczy mu zabłysły, odgarnął jej kosmyk za ucho.

Młoda MJ nie należała do tych odważnych, naprawdę było jej ciężko w tej sytuacji zwłaszcza, że nie piła alkoholu, chciała to zrobić będąc trzeźwą. Ale nie spodziewała się, że Atlas zechce się napić. Dlatego wzdychając cicho pozwoliła mu siebie prowadzić przez domek pełen ludzi. Niektórzy nawet nie myśleli o tym by całować się czy obściskiwać z dala od innych. Jawnie przy wszystkich na schodach, na podłodze. Aż przeszły ją dreszcze, czy oni też tak skończą? Wolałaby nie. Z tego wszystkiego cała jej nagłą odwaga zniknęła i gdy  Atlas znalazł im cichy kącik MJ objęła się ramionami patrząc na niego słodko. Pisnęła cicho, kiedy ją objął i zaczerwieniona kiwnęła głową uśmiechając się do niego ciepło.
- Tak, tak myślę, że tak, no bo jesteśmy tu tylko my, nie? - zachichotała nerwowo zakładając sobie włosy za ucho. Był tak blisko, że zapominała kompletnie co ma robić i wpatrywała się w niego jak w obrazek. Stała tak, aż w końcu jej ciało poruszyło się samo i MJ zarzucając Atlasowi ręce na szyję pocałowała go stając na palcach.
Kręciło jej się w głowie, możliwe, że z powodu tych wszystkich wrażeń. Ta impreza, pocałunki, Atlas, który odwzajemniał jej czułe gest. Nigdy sobie tego w życiu nie wyobrażała, a teraz? Byli młodzi, a ona widząc jak ten zrobił się bardziej pewny siebie po prostu postanowiła, że nie będzie się sprzeciwiać i też trochę pokozaczy. Tylko no... ograniczało się to do pewnych rzeczy. Wciąż pamiętała, że Atlas był troszkę pijany, widać to było po nim kiedy szli po schodach, dlatego, żeby nie kusić losu powiedziała sobie, że całowanie i nic więcej. Nie chciała go wykorzystywać w takiej sytuacji. No bo jednak... trochę sama przeginała.