Jensen Paul Forbes

zajęty wygląd ft. Rami Malek
godność Jensen Paul Forbes
data urodzenia 19.08.1993 r.
miejsce urodzenia San Francisco
wzrost 183 cm
waga 78 kg
miejsce pracy sklep z komiksami "Freak N' Comics"
stanowisko właściciel/sprzedawca
orientacja Hetero
stan cywilny kawaler
miejsce zamieszkania Pacific Heights

wyznanie ateista
choroby narkomania  
leki przyjmuje różnorodne narkotyki, choć obecnie stara się pozostawać wyłącznie pod wpływem marihuany
kartoteka handel i posiadanie, obraza funkcjonariusza publicznego, palenie i picie w miejscu publicznym

Charakter

Jensen jest chaotycznym, niepoukładanym człowiekiem. Z jednej strony starając się wyjść na prostą i udowodnić innym swoją wartość, nieustannie sam rzuca sobie kłody pod nogi. Ma zapędy do autoagresji i autodestrukcji, choć wcale tego nie chce. Sam nie za bardzo wie, jakim typem człowieka pragnąłby być, bo gdy w jego życiu nareszcie zaczyna panować spokój, zazwyczaj nienaumyślnie robi coś, co sprawia, że znowu wszystko się chrzani. Usiłuje być niezależny i wyluzowany, nie przejmując się nikim i niczym, tylko chwytając dzień, jednak brak kontroli sprawia, że zaczyna myśleć o powrocie do brania. W swoim życiu zaliczył kilka prób samobójczych - choć uparcie twierdzi, że tak nie było, a przedawkowania były wynikiem przypadku; na jego szczęście, nikt nie wie o całej reszcie - a niemożność zapanowania nad własnym losem wpędza go w kolejne myśli o beznadziejności tego świata. Paradoksalnie, bywają dni, kiedy zachowuje się niczym najprawdziwszy promyczek słońca, jest dowcipny, pomocny, przyjazny... Z zewnątrz stara się przyjmować maskę kogoś zupełnie innego i czasami nawet on sam wierzy we własne kłamstwo. Mimo emanowania pewnością siebie, ma jednak dosyć sporo kompleksów i łatwo wpada w stany lękowe. Potrzebuje stabilności, ale nie potrafi jej utrzymać. Potrzebuje miłości, ale czuje się jej niegodny. Potrzebuje żyć pełnią życia, ale ma wrażenie, że nad jego głową nieustannie zbierają się czarne chmury. Jest chaosem... Teraz, zawsze, po prostu.

Freeform

Na pozór mogłoby się zdawać, iż Jensen jest typowym bananowym chłopcem. W końcu teoretycznie nigdy niczego mu nie brakowało, nieprawdaż? Od dziecka miał zapewnione wszystko, o czym tylko mógłby marzyć mały chłopiec. Półki w jego pokoju wręcz uginały się pod ciężarem gier, komiksów, figurek czy filmów. Stosunkowo szybko mógł też zacząć samotnie szwędać się po ulicach, sprowadzać kolegów do domu, nocować u znajomych. Miał pieniądze, znajomości, nie brakowało mu przyjaciół...
Tak naprawdę od zawsze był jednak tym gorszym synem, nikim w zestawieniu ze starszym bratem, który był lepszy... Cóż, praktycznie we wszystkim. Kiedy Jensen chciał zrobić coś nadprogramowego, coś wykraczającego poza stereotypowe zadania młodszego dzieciaka, prawie natychmiast spotykał się z powątpiewającymi spojrzeniami rodziny, nauczycieli, krewnych...
Nigdy nie był tak idealny jak Joshua, więc po co miał się starać? Porzucił pomysł kandydowania na przewodniczącego klasy czy szkoły, bo jego brat był znacznie bardziej utalentowany przywódczo i politycznie. Nie wybrał zajęć teatralnych, bo Josh już na nie chodził. Nie organizował wydarzeń publicznych, nie wstąpił do szkolnego zespołu, nie udzielał się społecznie...
Już jako dziecko, cóż, po prostu zrezygnował ze wszystkiego, czego chciał w danym momencie swojego życia, bo i tak nie spotkałoby się to z aprobatą otoczenia. Egzystując w zimnym, otępiającym cieniu swojego starszego brata, z czasem zaczął akceptować prawie całkowitą stagnację i brak wychodzenia z inicjatywą. W końcu - no, w gruncie rzeczy - było mu naprawdę dobrze, prawda? Rodzice nigdy nie pytali o to, na co wydawał pieniądze, po prostu mu je dając. Nauczyciele nigdy nie patrzyli na niego jak na kogoś więcej niż wyłącznie klasowego błazna z ostatniej ławki, więc do samego końca edukacji nie starał się być nikim innym.
Bardzo szybko zakończył zresztą swoją naukową karierę, cudem kończąc szkołę średnią, gdyż w międzyczasie wplątał się w zażywanie różnorodnych substancji i handlowanie narkotykami - w końcu wszyscy jego społecznie wykluczeni koledzy to robili, więc i on nie zamierzał być inny, prawda? - przez co prawie zawalił ostatnią klasę. Chwilę po zakończeniu roku trafił na pierwszy z wielu drogich, ekskluzywnych odwyków, a jego rodzice nie skomentowali tego ani jednym słowem. Wyłącznie starszy brat - wysoko aspirujący polityk - zrobił mu awanturę o psucie wizerunku rodziny. W końcu, kto chciałby mieć ćpuna w rodzinie, prawda?
Przez kolejne lata wychodził z ośrodka, by następnie znowu do niego trafić, zaliczając identyczne rundy w tym samym błędnym kole. I choć teoretycznie zawsze mógł wrócić do rodzinnej posiadłości, gdzie zajmował własnoręcznie zagospodarowane poddasze, tak naprawdę to na odwyku czuł się bardziej w domu niż z własną rodziną. A kiedy jego rodzice postanowili przyjąć do siebie daleką krewną, która szybko stała się wymarzoną córką, jakiej nigdy nie mieli i najcudowniejszą siostrą pod słońcem... Jensen ponownie praktycznie wycofał się z życia rodziny.
Za pieniądze rodziców - a jakże - otworzył z kumplem sklep z akcesoriami i przedmiotami dla geeków, w którym z początku dosyć często pomieszkiwał, wracając do domu wyłącznie wtedy, gdy jego rodzina wyjeżdżała gdzieś na weekend czy święta. Z początku dosyć mocno dawał też siostrze do zrozumienia, że niechętnie widzi ją w domu rodzinnym, ale z czasem... Z czasem ich relacja stała się bardziej dziwna i niezrozumiała niż kiedykolwiek mógłby przewidzieć. I zdecydowanie nie wygląda na to, by miało to ulec zmianie...