Chevron

#1

Wracał z miasta do domu swoją Skodą Octavią - nie ma to jednak jak normalne auta. Dzisiejszy dzień spędził dość produktywnie. Dostał cynk, że na jednym z osiedli ktoś kradnie psy z parku. Przynajmniej tak to przedstawi Peter koloryzując fakt, że tak naprawdę jakaś stara kobieta po prostu spuściła psa i nie zauważyła, że ten gdzieś uciekł przez dziurę w płocie wybiegu dla psów. To właśnie ona dała cynk, że w mieście grasuje złodziej psów. Kilka innych osób też skarżyło się na to, że ich psy dziwnym trafem znikają z placu. Co prawda większość z nich po chwili wracała, ale ta sytuacja budziła niepokój dobrych obywateli. Jak na krótką wzmiankę w gazecie mogło starczyć. Lepsze to niż nic.
Musiał zatrzymać się na stacji, żeby zatankować. Stanął przy dystrybutorze, zatankował, kupił kawę, zapłacił i odjechał samochodem na miejsca postojowe. Nie jest burakiem, nie będzie blokował dostępu do dystrybutora.
Oparł się o auto chcąc w spokoju wypić kawę. Żadna rewelacja - w końcu kawa ze stacji. Wszystko pewnie skończyłoby się powrotem do domu, gdyby nie to, że dostrzegł przechodząc po chodniku MJ.
-Ej! Moja ulubiona Pani dziennikarz - uśmiechnął się serdecznie rozkładając ręce jakby zobaczył starą przyjaciółkę. Cóż, znali się od dziecka, ale czy można było to nazwać przyjaźnią? Ich relacja nie zamykała się w żadne ramy ludzkiego pojęcia.

#3

Nie była fanką długich spacerów, ale że jej wymarzony motor jeszcze nie był dla niej dostępny, bo uzbieranie na niego musiało trochę potrwać tak więc korzystała ze świeżego powietrza. Oddawała wydrukowane artykułu do sprawdzenia i musiała porozmawiać z redaktorką. Ten ostatni dowcip z papierem toaletowym siadł jej na głowie. Nie była zbyt zadowolona, ale tym razem redaktorka obiecała żadnych dowcipów i niech tak pozostanie. Tym razem dostała sms'a o tym, że ktoś kradnie sąsiadom opony. Samochody zostawały bez opon i stały ogołocone na ulicach. MJ na to uwagi nie zwracała, bo nie działo się to w Hunters Point, ale że musiała zebrać informacje przeszła się na jedno z miejsc zdarzeń. Odpalała już papierosa kiedy do jej uszu dotarł głos, którego wolałaby unikać. Spojrzała zielonymi oczami w stronę Peter'a i zaklęła pod nosem.
- Ooo... nie. Nie ma mowy - mruknęła próbując odpalić znowu papierosa, ale okazało się, że zapalniczka była pusta. Warknęła głośno i spoglądając niechętnie w stronę Sarnacky'ego przeczesała dłonią włosy i krzyknęła: - Masz zapalniczkę? - to chyba była ostatnia rzecz, którą chciała zrobić. Poprosić tego głąba o cokolwiek. Podeszła powoli i ostrożnie do drugiego dziennikarza czując jak rak prosi się o karmienie. Ostatnim razem jak go spotkała to prawie mu dupę skopała, wciąż nie wybaczyła mu tego jak wyrwał jej pierwszą miłość na jakąś bajerę. Do tej pory starała się być bardzo spokojna, ale za każdym razem kiedy go widziała to od razu jej się ciśnienie podnosiło. Jednak, żeby zachować choć trochę kultury i człowieczeństwa postanowiła nie rzucać się jak pies z zębami do faceta, z którym zawsze o wszystko rywalizowała. Dosłownie.

@Peter Sarnacky

-Mam! - wyciągnął zapalniczkę z kieszeni posyłając jej hollywoodzki uśmiech i wyciągając dłoń z zapalniczką w stronę dziewczyny -A co z tego będę miał? - powiedział cofając jednak dłoń -Za darmo umarło, wiesz jak jest. Świat jest brutalny moja mała Mary. Trzeba sobie jakoś w życiu radzić - poruszył sugestywnie brwiami. Jak on cholernie lubił ją denerwować. Co prawda może większość rzeczy, które jej zawinił nie była zbyt uprzejma, ale przecież dzięki niemu miała ciekawsze życie. Każdy kto miał w swoim życiu Peter'a był bogatszy o wiele życiowych doświadczeń. Wiele osób go uwielbiało - prawdziwa dusza towarzystwa. Zabawy chłopak, z którym nigdy nie było nudno. Mistrz imprez i król dancingu. Jednak wrogów miał wiele więcej niż zwolenników. Nie był już w stanie zliczyć ile razy dostał w mordę za to, że przespał się z czyjąś dziewczyną albo chłopakiem.

Już miała nadzieję, że sobie w spokoju odpali fajeczkę, nawciąga się tego cudownego, trującego dymu, a on zepsuł jej marzenie. Kolejne zresztą. Zazgrzytała zębami i starając się nie rzucić obelgami uderzyła go palcem w mostek mrużąc oczy. - Igrasz z ogniem, Sarnacky - warknęła próbując złapać zapalniczkę - Nie drocz się, bo skończysz w rowie. Będę miała o czym pisać, bo ciche morderstwo i zwłoki leżące w rowie? Zero świadków i dowodów - ahh marzenie, kolejne. Bo tak jak on był charyzmatyczny i wiele osób go lubiło tak MJ była mściwa. Nie musiała mieć wielu znajomych, przyjaciół, jej na tym nie zależało i jakoś się przyzwyczaiła do samotności.
- Co tutaj robisz? Ktoś Cię gonił i skończyło Ci się paliwo? - ale by była frajda, gdyby faktycznie spieprzał przed kimś. "Pościg w środku dnia", miałaby genialny temat do gazety. A po ostatni temacie dalej ma zniesmaczenie. - Świat jest brutalny, ale ja jestem gorsza, Sarnacky. Chyba nie chcesz się o tym przekonać? - puściła mu oczko i znów spróbowała wziąć zapalniczkę, ale nic tu po niej. Jej niski wzrost był jej zgubą, nie mogła sobie poradzić z takim gigantem. Przy Tony'm podobnie się czuła, bo on też był wysoki. Nawet chyba byli tego samego wzrostu... Skrzywiła się i skrzyżowała ręce na klatce piersiowej trzymając zniecierpliwiona fajkę między palcami prawej ręki.

-Uuuuu bojowa jak zawsze, co? To już nie ta sama Mary z dawnych lat... - pokiwał głową jak zawiedziony ojciec, który widzi świadectwo niepokornego syna. Tak - dokładnie tak jak patrzył na niego jego tata kiedy widział świadectwo syna - Zero świadków i dowodów? Myślę, że nie jesteś takim mistrzem zbrodni jak Moriarty - zaśmiał się krótko.
-No już, już mała - powiedział i podał jej zapalniczkę -Tak, uciekam przed gangiem wściekłych babć. Wiesz myślały, że je podrywam, ale niestety nie były w stanie pojąć tego, że taki już jestem... Wiesz - czarujący, charyzmatyczny. Nic mi nie brak to mogły poczuć się podrywane. Niestety nie lubię starszych. Nie mogły tego zrozumieć. Biedaczki... - pokiwał zmartwioną głową i westchnął ciężko jakby wszystko co powiedział było faktem, który do tego, strasznie go wymęczył -Wiem przecież, słyszałem to wiele razy, duh? - wywrócił oczyma -Cwana jesteś bo wiesz, że Ci nie oddam.

Fakt, po wielu latach zmieniła się dla niektórych prawie nie do poznania. Kiedy oboje mieli po 10 ledwo lat ona jeszcze wtedy była niesamowicie radosną osóbką. Uśmiech na twarzy, radosne przysposobienie, wszystkim pomagała. No nic, wydarzenia u niej w domu spowodowały, że zmieniła się diametralnie. Wiele osób zwróciło na to uwagę, ale nie było to chyba aż tak rażące, bo nie wszyscy mówili o tej zmianie.
- Tak, teraz gryzę i zjadam w całości - zażartowała z poważną miną na twarzy. Oczywiście była niebezpieczna, ale nigdy jeszcze policja jej nie złapała, a odkąd była dziennikarką starała się nie korzystać ze swojej siły i przemocy. Dobrze, że nikt o tych jej wybrykach nie wiedział i nie próbował wyciągać brudów. - Oj... nie znasz dnia, ani godziny, Sarnacky - zawsze zwracała się do niego po nazwisku. Lepiej mu to pasowało, niż takie zwykłe, słodkie "Peter". Co ciekawe to była jedyna osoba, do której w ten sposób mówiła. Jako jedyny tak bardzo zaszedł jej za skórę.
-Mała to jest wiesz... - warknęła i wzięła zapalniczkę. Odpaliła swojego peta, jakby ktoś pytał Pall Mall'e podwójne clicki, wykorzystując fakt to, że to właśnie clicki użyła obu i odetchnęła cicho dym wypuszczają sobie pod nogi. Na historię o babciach prychnęła zakrywając usta dłonią, żeby nie roześmiać się zbyt głośno.
-Oj taaaak... babcie chciałyby taką dupę wyrywać, ślinią się na Twój widok - powiedziała ironicznie próbując nie jebnąć śmiechem. Ostatnio jak taką historię jej opowiedział i ona w to uwierzyła pożałowała tego mocno i żeby to znów się nie powtórzyło wykuła sobie w pamięci taki pomnik naiwnej MJ. -Wiele razy słyszałeś... a jeszcze nie oberwałeś? - zdziwiona wzięła kolejnego bucha oblizując po chwili usta. - Ojojoj... biedaczysko... ale zawsze umiesz mi się odgryźć - zauważyła kiwając głową przez kilka chwil.

-Jeżeli mnie pytasz to nie miałbym nic przeciwko jakbyś mnie gdzieniegdzie ugryzła - podniósł ręce w obronnym geście z miną "co złego to nie ja proszę nie dręczyć Falulu" -Wiem tylko tyle, że zanim położę się spać zamykam wszystkie okna i drzwi na klucz w obawie przed Krwawą Mary. W lustro w nocy też nie patrzę, żeby nie było, że nie jestem przezorny! - dodał opuszczając ręce. Spodziewałby się po niej, że jak ktoś jej zalezie za skórę to może się to źle dla tej osoby skończyć, jednak czuł się przy niej dość bezpiecznie i swobodnie pomimo tego jaka relacja ich łączyła. Byłoby mu cholernie pusto jakby nagle zniknęła z jego barwnego życia. Takiej Mary nie da się zastąpić byle kim.
-Tak, tak moja pała - wywrócił oczyma -Ale już Ci powtarzałem, że nie jest. Chciałem Ci pokazać, ale nie skorzystałaś to Twoja strata - powiedział poważnie, żeby po chwili wybuchnąć śmiechem. Ten to ma żarty.
-Co mam Ci powiedzieć no? Urok osobisty to jest pewnego rodzaju klątwa. Jak to mówił Lockhart - Sława to kapryśna przyjaciółka - na potwierdzenie swoich słów przeczesał włosy.
Wyciągnął papierosa z paczki - #teamCamele. Wyciągnął dłoń w stronę Mary -Oddawaj co moje - powiedział wkładając papierosa w usta.

Oczy jak pińć złotych wryte w tego dziwnego człowieka, który wyrywał jej obiekty westchnień, rywalizował o oceny, znajomości, liczbę siniaków i Bóg jeden wie jeszcze czego, a reszta ciała normalnie nie wiedziała co zrobić. Gapiła się na niego jak na idiotę.
- Kijem przez szmatę- wykonała gest pukania się w czoło w takim znaczeniu, że to on ma coś nie teges szmeges pod kopułą. - Tylko wiesz, na mnie takie szmery bajery nie działają. Ja wybijam szybę w oknie, wpierdalam się do środka i chyc załatwiam przeciwnika - pokazała, że niby wykonuje Nelsona z petem w gębie. Strzepnęła fajurę i patrząc niechętnie w stronę Peter'a, z którym wiązała go naprawdę dziwna relacja pokręciła głową z niedowierzaniem. Znali się praktycznie niczym łyse konie, ale stosunki między nimi były zdecydowanie negatywne. Jego gęba była tak wkurzająca, że jak dołączył do tej samej gazety to MJ pogodziła się już z tym, że się od tego knypka nie uratuje. On się zaszył tak w jej życiu, że nie chce spierdolić.
- A ja Ci mówiłam, że nie chce Twojej pały oglądać. Niech Ci te babcie ją wypucują - roześmiała się i słysząc jego kolejne słowa parsknęła głośno - Hah! Urok osobisty? Twoja gęba tak mnie wkurwia, że nie wiem jak inni na Ciebie lecą, dosłownie - mruknęła i zerknęła do swojej paczki z fajkami. Wypadałoby dokupić sobie zapasu, bo jednak bycie dziennikarzem jest czasem stresujące, a gdy widzisz mordę Sarnacky'ego to jeszcze bardziej się stresujesz. Widząc jak wyciąga łapę w jej stronę po zapalniczkę MJ szybko schowała ją w tylnej kieszeni spodni - A co z tego będę miała? - zawtórowała mu, tak jak on chciał coś od niej na początku, tak teraz ona wykorzysta to przeciwko niemu. Jemu będzie ciężej, bo ta mała wredota jest zacięta i nie poddaje się tak łatwo.

-Ej bo mi będzie przykro - wykrzywił usta w podkówkę. Smutny Pietras to... No nie, to po prostu smutny Pietras. Kto jednak chciałby taką śliczną mordkę widzieć smutną? Chyba tylko Mary -Jestem w stanie sobie to wyobrazić. Pewnie rzuciłabyś w tą szybę rowerem albo krasnalem ogrodowym, żeby mieć pewność, że się wybije - powiedział udając przerażonego. W sumie to wiedział, że mogłaby to zrobić. Czasami zastanawiał się czy faktycznie pewnego dnia nie obudzi się w nocy czując cios w łeb z bejsbola. Frajda jednak jaką dawało droczenie się i denerwowanie jej była cenna o wiele więcej niż guz.
-Ciebie wkurwia, ale dobrze wiesz, że ja przystojny chłopak jestem i z podrywem problemów nie mam. Akurat Ty powinnaś o tym wiedzieć - puścił jej oczko. A to mały skurwysnek no. Patrzcie go jaki złośliwy. Też potrafił pokazać pazurki, chociaż znaczne rzadziej niż Mary. Ona była w tym mistrzynią.
-Mogę dać Ci buzi jak chcesz - uśmiechnął się uroczo -A co byś chciała? Tylko wiesz, jak wymagania będą za duże to po prostu pójdę sobie kupić nową na stacji - nie da się tutaj zrobić w bambuko, co to to nie.

Widząc smutną twarz Peter'a jakoś ucieszyła się w środku. Było jej niesamowicie przyjemnie widząc jego smutny wyraz twarzy, który zazwyczaj miał porażająco dobry uśmiech. Aż zrobiłaby mu zdjęcie, ale marnowanie pamięci na twarz tego człowieka było zdecydowanie bezsensownym pomysłem. Uwieczniła sobie ten obraz w głowie i z uśmiechem na ryju rzekła:
-Ojoj... chłopcyk się popłace - sama wygięła usta w podkówkę udając jego, lecz szybko się roześmiała. Jednak jakby się tak dłużej zastanowić, to tak lubiła patrzeć jak ten człowiek cierpi. Oboje wbijali sobie na wzajem noże w plecy i stawiali pod nogami kolejne przeszkody, żeby drugiemu było ciężej.
- Po co tworzyć kolejne dowody zbrodni? Ręka w szmatę i wybita szyba w kilka sekund - wiele razy za dzieciaka zdarzało jej się tak robić, tylko po to by kogoś zastraszyć. Najczęściej kończyło się tym, że dzieciaki płakały starym, że ktoś je straszy, a MJ jak na małego diabełka przystało kłamała idealnie każdemu, że ona nic o tym nie wie.
- Jesteś okropny. Bóg dał Ci ładną buźkę i jeszcze w takie paskudne sposoby to wykorzystujesz... - zabolało ją nieco wspomnienie, do którego nawiązywał, bo doskonale wiedział, że wtedy dla MJ było to naprawdę ważne. Nie miał skrupułów i zawsze sprawiał Mary przykrość. - Kiedyś spotka Cię za to wszystko kara, pamiętaj moje słowa - pogroziła mu palcem i biorąc kolejnego macha. Odetchnęła głęboko pozwalając dymkowi przejść przez cały jej organizm i z uśmiechem na ustach, takim słodkim, diabelskim uśmieszkiem spojrzała na Peter'a.
- Chciałbyś, ale nie dostaniesz. Kup mi fajki to zapalniczkę dostaniesz w zamian - powiedziała i otwierając swoją paczkę fajek policzyła... w sumie nie miała co liczyć był tam dosłownie jeden papieros. A on jej na sto procent by nie wystarczył. Nie po dzisiejszych wydarzeniach.
-No chyba, że jesteś sprytny i sam mi ją zabierzesz - rzekła z cwaniackim błyskiem w oku kończąc jednego papieroska i wyciągając tego ostatniego, żeby go przypalić.

-Nie byłoby Ci szkoda widzieć jak Twój ulubieniec płacze? - zrobił oczy szczeniaczka. Znał odpowiedź. Brzmiała ona - nie. Warto jednak czasami zapytać - może a nuż się coś zmieniło. Chociaż to chyba świat musiałby stanąć do góry nogami, ażeby Mary spojrzała na niego przychylnie. Nie dziwota.
-Ty to jednak jesteś bystra dziewczyna. Czasami o tym zapominam - pstryknął palcami i wskazał na nią tak jak to robią rasowi cwaniacy -Tylko wiesz, że już nie mieszkam ze starymi nie? Więc nie wybijaj im okien plis - rzucił jakby uważał, że dziewczyna nie jest na tyle mądra, żeby wiedzieć, iż Pietrek mieszka sam od roku. Wiedział bowiem, że jest mądra. Cholernie. Dlatego była takim satysfakcjonującym przeciwnikiem. O wiele zabawniej było mieć ją jako swoją nemezis.
-Już wiele razy spotkała. Nie zliczę ile dostałem od zazdrosnych chłopaków po mordzie. Wiesz, może kiedyś się nauczę - wzruszył ramionami. Pewnie musiałoby dojść do naprawdę niezłej bójki, żeby Peter w końcu nauczył się, że nie tyka się polizanego.
Westchnął i wywrócił oczyma. Odwrócił się na pięcie żeby skierować swoje kroki na stację. Po kilka metrach jednak odwrócił się na pięcie unosząc palec -A w sumie wiesz co, nie będę Ci kupować fajek, bez przesady. Szanujmy się - rzucił i chwycił dziewczynę za nadgarstek unosząc jej rękę prosto do góry -Dawaj mi ją - potrząsnął jej ręką jakby miało to spowodować to, że Mary puści zapalniczkę. Nie używał jednak siły - co to to nie, przecież wobec kobiet siły się nie używa. No... chyba, że w łóżku. Ale to jak lubi. Inaczej nie wolno. Kodeks złotych chłopaków mówi o tym jasno.

Chłopak znał odpowiedź na to banalne pytanie. - Nie - mruknęła, tak jakby ktoś włączył silnik motocyklu i przycisnął gazu.  Nastroszyła się i mierząc Peter'a wzrokiem znów zrobiła "klik" i "klik" na fajce. Już chciała mu przydzwonić prawym sierpowym, ale się zatrzymała i zmięła opakowanie fajek w dłoni i rzuciła w stronę kosza. Śmieć zakręcił się na obręczy kosza i wpadł do środka. Zadowolona z wyniku swojego rzutu przeciągnęła się jak kot.
- Znając Ciebie? To Ty się nie nauczysz tego raczej nigdy. Gdybyś mógł to byś zaliczył wszystkich od lewej do prawej - pokazała palcem niby na ulicę mierząc nim od lewej do prawej. W ten sposób zaprezentowała jego pole widzenia i to jak bardzo dziwnym jest człowiekiem. Jego nie interesowało czy zajęta osoba była, czy też nie. Brał co chciał i miał wywalone kompletnie.
- Ciesz się, że ja Ci mordy nie obiłam, bo korci mnie to do tej pory - podeszła do niego bliżej wlepiając w niego swój morderczy wzrok w jego cwaniacką mordę. Już czuła to, że dostanie darmową paczkę fajek, kiedy ten jak z procy obrócił się, wystrzelił do niej i już miała ochotę mu powiedzieć co ona o jego zachowaniu myśli, kiedy złapał jej rękę i próbował odzyskać zapalniczkę.
- Ej! Ogarnij się. Zostaw! - jęknęła próbując wyrwać rękę i przez przypadek wypuściła papierosa z gęby. - Nosz.... Sarnacky! - krzyknęła tym razem mierząc go wzrokiem.

-Słyszałaś to? To moje serduszko. Pękło na pół - położył teatralnie dłoń na swoim serduszku. Miał serduszko. Wielki i ciepłe - a to, że kochliwe to inna sprawa. Serca z lodu nie miał, pomimo tego, że wiele osób - głównie te, które zranił - uważały inaczej. Czasami były takie dni, kiedy zastanawiał się nad tym czy faktycznie nie skrzywdził kogoś tak bardzo, że ta osoba nigdy się nie pozbiera, albo chociaż zapamięta do końca życia. Skutecznie jednak potrafił odrzucić od siebie te myśli obiecując sobie, że jeszcze kiedyś się nad tym zastanowi.
-Wszystkich nie, szanujmy się - powiedział poważnym tonem -Byle kogo nie zaliczam, nie jestem desperatem - dodał. Był śmiertelnie poważny. Nigdy nawet nie próbował poderwać kogoś, kogo uważałby za przeciętnego. Miał swoje gusta i jeśli ktoś w nie nie trafiał to mógł się pożegnać z romantycznym wieczorem - lub porankiem lub każdą inną częścią dnia, w której można uprawiać seks - definitywnie.
-No to mi oddaj co moje - mruknął wyraźnie zły z tego, że Mary próbuje się wyrwać. Puścił ją jak oparzony kiedy podniosła głos i odchrząknął -Sorki - przeczesał włosy odwracając wzrok i tym razem naprawdę poszedł na stację, żeby kupić jej papierosy. Nawet jej zapalniczkę kupił! Taki miły Pietras z niego -Trzymaj - podał jej paczkę. Doskonale wiedział jakie pali, nawet nie musiał ją o to pytać. Wiedział o niej więcej, niż mogłoby jej się zdawać. Wiedział jakie pali, co pije jak przychodzi do pracy, czy kupiła nowe perfumy i jaki ma humor. Zwracał uwagę na te szczegóły, nawet jeśli nie robił tego celowo.

- Co pękło? - nastawiła ucho jakby nie dosłyszała to o czym mówił, ale doskonale wiedziała co powiedział. Czasem miała wrażenie, że on z małpą się na łby zamienił, bo takie teksty walił, że to było niepodobne do niego. I wiedziała, że nie był desperatem, ale jakby chciał, postarał się to by naprawdę te stare babcie wyrwał i nawet by dostał darmowe obiadki, niuniuniuniu i wgl. On doskonale o tym wiedział. Był bystry, a nie wyglądał na takiego.
- No tak, a co do Atlas'a to też tak było? Czy po prostu zrobiłeś mi na złość? - rzuciła w jego stronę wiedząc doskonale, że poruszanie tego tematu było dla niego jak płachta na byka. Lubił się pastwić nad nią i cieszyło go to, że MJ była w tej sytuacji bezradna i zrozpaczona. Nie bardzo wiedziała co go do tego nakręcało, dlaczego tak było. Kiedy tylko zaczął się z nią szamotać ta jeszcze bardziej zacisnęła rękę na zapalniczce. Warknęła w jego stronę grożąc mu, że jak spróbuje bardziej ją wkurzyć, to ona mu nie odpuści.
Zdziwienie na jej twarzy jednak pojawiło się, gdy ją spokojnie puścił, przeprosił i nawet poszedł na stację. Zamrugała kilka razy oczami zdziwiona spojrzała na swoją fajkę i kucnęła przy niej, chcąc ją podnieść. A gdy Peter przyszedł z zakupioną paczką fajek i zapalniczką aż podskoczyła ze zdziwienia. Zatkało ją. Wyrzuciła papierosa i gdy ten podał jej fajki, nawet dobre kupił i zapalniczkę to ta po otworzyła buzię jak taka rybka, zdziwiona i nie wie co się dzieje. Oddała mu jego zapalniczkę i z lekkim uśmiechem zaczęła otwierać papieroski.
- Dzięki, Sarnacky... Skąd wiedziałeś? - spytała o papierosy, bo w sumie ona miała taką pamięć, że potrafiła mu jego wady wytknąć, ale to ją zaskoczyło. - Podglądasz mnie? - podejrzliwie spojrzała na niego, ale głupia była, bo sama czasem zapamiętywała informacje o nim. Co lubi nosić, palić, pić, za kim przepada, za kim nie... Dziwne, nie?

-Mi się też podobał. Nie moja wina, że byłem szybszy i sprytniejszy niż Ty. Ja nie boję się zagadać do kogoś kto mi się podoba. To taka lekcja była - żebyś na przyszłość wiedziała, że trzeba szybko działać - puścił jej oczko. Przecież on to zrobił z dobroci serduszka. Nie chciał jednak po sobie pokazać, że cholernie go to wkurzyło. Trochę było mu po latach głupio, że tak postąpił, ale przecież nie zgwałcił go. Chłopak zgodził się na wszystko co mu Peter proponował. Pewnie nawet nie zdawał sobie sprawy, że Mary się w nim buja.
-Proszę - powiedział -Żeby być dobrym dziennikarzem trzeba umieć zauważać pewne rzeczy - odwrócił wzrok niby patrząc gdzieś za jakąś kobietą, która przechodziła przez ulicę. Przecież nie powie jej, że tak naprawdę jest dla niego ważna i normalnym jest, że pewne rzeczy zapamiętuje. Co to, to nie. Nie mógł pozwolił na to, ażeby Mary miała jakiś nowy punkt zaczepienia, żeby go dręczyć.
-Podrzucić Cię gdzieś? - zapytał nagle.

Zazgrzytała zębami zdenerwowana, bo zawsze musiał być lepszy. Było to niesamowicie wkurzające, bo o wszystko rywalizowali, miała czasem dosyć tego i chciała się popłakać, że nie ma siły. Ale odkąd powiedziała sobie, że przez faceta, ani nie przez przykrości nie uroni ani jednej łzy trzymała się tego zawzięcie. Mocno zacisnęła szczękę - Lekcja? Ja Cię kiedyś nauczę... - pogroziła mu, nie chcąc kończyć zdania. Bo ona by nie przerodziła tego w same pogróżki, ale srał by pod siebie z przerażenia. Zamrugała kilka razy obserwując go uważnie i krzyżując ręce na klatce piersiowej. Faktem jest, że ona nie zdążyła zwierzyć się chłopakowi, powiedzieć mu swoich uczuć do niego. Do tej pory żałowała, że nie była szybsza. Zaciskając dłonie w pięści i starając się powstrzymać swoje nerwy uśmiechnęła się szeroko, jak gdyby nigdy nic.
- Oho, mówisz, że będziesz o mnie pisał artykuł, że tak zbierasz informacje? - próbowała zrozumieć o co mu chodzi, bo jakoś podejrzanie jej to brzmiało. Spojrzała w kierunku kobiety, na którą patrzył Peter i wywracając oczami zaczesała włosy do tyłu, po czym poprawiła skórzaną kurtkę.
- W sumie... to tak - nie chciało jej się iść na chatę taki kawałek, zwłaszcza, że była poddenerwowana. Zaskoczeniem kolejnym było, że był dla niej taki miły i nie próbował jej jakoś podejść. Jednak nie wyczuwając podstępu uśmiechnęła się szeroko i schowała do kurtki dane jej papieroski i zapalniczkę.

-Ciekawe czego - mruknął i wywrócił oczyma. Ten temat drażnił ich obu. Oboje byli na siebie nawzajem źli za tą całą akcje z chłopakiem, którego pewnie ani on, ani ona już nigdy, ale to nigdy, w życiu nie zobaczą. Atlas po prostu się spakował i tyle. Słuch po nim zaginął. Pietrek jakoś specjalnie nie ucierpiał bo przecież nie przywiązywał się do ludzi, z którymi tylko sypiał, ale Mary mogła mieć trochę z tym problem.
-Co to, to nie. Nie jesteś aż taka ciekawa, żeby robić o Tobie artykuł. No, chyba, że będzie o Tobie głośno - wtedy będę miał duuużo informacji, których nikt inny nie ma. Na przykład ze wczesnych lat podstawówki - wyszczerzył się do niej głupkowato. Oj tak, miałby na pewno wiele newsów o niej do sprzedania, gdyby okazało się, że dziewczyna nagle stała się sławna. Inna sprawa to to, czy by to zrobił. Pewnie zależy od tego ile by mu zapłacili.
-Gdzie Cię podrzucić? - zapytał i otworzył drzwi od strony kierowcy. Oparł się o dach auta wpatrując się w dziewczynę -Tylko wiesz, nie na drugi koniec miasta. Dzień dobroci dla zwierząt ma jakieś swoje granice

/ztx 2