Double Dutch

#1
Zbliżało się późne popołudnie kiedy Greg wypadł z rozgłośni radiowej. Po tych kilku godzinach siedzenia przed mikrofonem miał serdecznie dosyć pozycji w jakiej pracuje. Mimo to nigdy nie narzekał na swoją pracę. Owszem mogłaby być lepsza, ale nigdy nie chciałby trafić do gorszej.
Przystanął na chwilę przed drzwiami zastanawiając się co ze sobą zrobić. Mógł w prawdzie czym prędzej uciec do domu i zająć się chociażby pisaniem, jednak brakowało mu dobrego tematu.
Przeszedł zaledwie pare metrów rozglądając się po ulicy, kiedy stanął przed drzwiami baru. Nie było to miejsce całkiem w  jego typie, ale godzina wydawała się odpowiednia. Dlaczego by wiec nie napić się przynajmniej piwa? Po całym dniu przecież zasłużył na nagrodę - a przynajmniej tak się usprawiedliwiał.
Sprawnie doskoczył do drzwi i wszedł pewnym krokiem w odmęty przybytku. Nie wiele myśląc skierował się do baru, przy którym usiadł.
Po chwili dojrzał młodą kobietę, ewidentnie to na nią spadł obowiązek obsługi.
- Witam. - Rzucił szybko, a jego do tej pory zamyśloną twarz umilił wesoły uśmiech.

Dzień Chloe był w sumie standardowy - rano zajęcia z greki, później prysznic, sen, śniadanie o 15, szybkie zakupy, obiad i do pracy. Nie była zadowolona z pracy i ogólnie z życia. Na studiach szło jej dobrze, trochę zarabiała i miała sporo czasu dla siebie. Normalnie życie idealne. Do klubu przyszła koło 17, przywitała się z resztą obsługi i DJ'em, po czym stanęła za barem, korzystała z tego, że ludzi było stosunkowo mało - na szczęście był środek tygodnia, a weekend miała wolny - więc nie będzie musiała gadać z całą bandą pijanych ludzi. Jako, że ruch był stosunkowo mały, a godzina stosunkowo wczesna, to razem z drugim barmanem mieli mało pracy. Korzystała z okazji i pisała z dziewczyną z grupy. Cóż, nie było to nic poważnego, raczej zwykłe pisanie z koleżanką. Co raz musiała kogoś obsłużyć podając mu piwo, czy robią drinka. Czasem zagadała z jakimś klientem, "bo jako kelnerka musi być miła, otwarta i uśmiechnięta". Była, w większości. Czasem jednak klienci ją irytowali zając te same pytania, więc miała już kilka uniwersalnych odpowiedzi. Co by jednak nie powiedzieć, robota była dobra i spokojna. Gdy do lokalu wszedł kolejny gość, Chloe tylko przelotnie spojrzała, gdy usiadł po drugiej stronie lady w "jej" sektorze.
- Hej - podeszła i uśmiechnęła się - Czego dusza pragnie? - zapytała przewrotnie i oparła się rękoma o ladę

Obrzucił szybkim spojrzeniem alkohole wystawione na półce za barem.
- Niech będzie whisky z lodem. - Poprawił się na stołku i oparł ręce na barze. Skierował wzrok na okno i przyjrzał się ulicy za nim, czekając na swój napitek. Zanim jeszcze go dostał, spojrzał na barmankę.
Zaczynał się zastanawiać jak szybko wróci do domu i co jeszcze mu się przydarzy. Czuł, że ten dzień nie jest jego najlepszym. nawet zwykle krzesło przy barze wydawało mu się niewygodne i irytujące. Oparł głowę o dłoń i westchnął cicho, mimowolnie.
- Dużo, wkurzających klientów już spotkałaś? - Wypalił nagle, zupełnie z zaskoczenia. Pewnie w tej chwili on sam, stał się takim klientem. Dobrze wiedział, że barmanów zwykle nie interesuje rozmowa z klientami, ale muszą się uśmiechać i do pewnego stopnia być mili. Pomyślał nawet, że jest to trochę straszne. Lubił jednak zagadać czasem, zapytać o jakąś blachą albo oczywistą rzecz. Czasem udawało się nawet kogoś rozbawić. Dziwił się czasem, że po całym dniu gadania do mikrofonu ma jeszcze siłę i chęci do kontaktu z ludźmi.